tutqunluq — is. 1. Buludluluq, dumanlılıq; tutqun havanın, göyün vəziyyəti. Göyün üzünü qar havasına məxsus bir tutqunluq bürümüş, şiddətli küləklə qar yağırdı. S. H.. Hər tərəf yaş, duman kimi boz bir tutqunluq içində idi. M. C.. 2. Batqınlıq, batıqlıq,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
küdurət — ə. 1) bulanıqlıq, tutqunluq; 2) m. qəm, qüssə, kədər … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
məğmumiyyət — ə. 1) qəmlilik, qüssəlilik; 2) tutqunluq, buludluluq (hava haqqında) … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bulud — 1. is. 1. Səmada toplanan su buxarı yığını. Ağ buludlar. Qara buludlar. – Gün çıxır, göydə bulud qırmızı rəngə boyanır. A. S.. Günəş parça parça ağarışan buludlar arasından süzüb çıxdıqca, hava daha da istiləşir. M. Hüs.. 2. məc. Təhlükə, qorxu… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
buludluluq — is. Buludlu olma, tutqunluq, buludlu havanın, göyün halı. Havanın buludluluğu … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
duman — is. 1. Atmosferin aşağı təbəqələrində su buxarının toplanması nəticəsində əmələ gələn kəsif, tutqun hava kütləsi; sis. Duman basmaq. Dumandan göz gözü görmür. – Dalğalanan dumanların arasından ay çıxır. A. S.. Damla dənizdən ayrılarsa; Tez buxar… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fikirlilik — is. Fikirli adamın halı, fikirli olma; dalğınlıq. Gəmidən çıxaraq sahildə dayandıqları beş on dəqiqə ərzində əsgərlərin açılan çöhrələrində nə isə bir tutqunluq, qeyrimüəyyən bir fikirlilik vardı. Ə. Ə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kəsiflik — is. Qatılıq, qəlizlik, tutqunluq; qeyri şəffaflıq. Havanın kəsifliyi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
nəşəsizlik — is. Məyusluq, bikeflik, tutqunluq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qar — is. Qışda müxtəlif şəkillərdə, ən çox ulduz şəklində yağan və hər tərəfi örtən donmuş ağappaq su kristalcıqları. Qar yağır. Yumşaq qar. Sulu qar. Qar kimi ağ. Qar yığını. – Qar yerin yorğanıdır. (Ata. sözü). Göyün üzünü qar havasına məxsus bir… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qara — 1. 1. sif. Bütün rənglərin ən tündü, ən tutqunu; his, kömür rəngi (ağ ziddi). // sif. Bu rəngdə olan. Qara boya. Qara saç. Qara at. Qara kostyum. – <Musanın nəvəsi> qara papağını qoydu, əlinin pəncəsi ilə bir az qabağa basdı. Qant.. // sif … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
